کد مطلب:38939 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:16

گنجینه پرسمان » اهل بيت

آيا اين سخن صحيح است كه نعوذبالله حضرت عليدر منزل عبدالرحمن بن عوف شراب ميخورند; سپس به نماز ميايستند، آن گاه سورة حمد را اشتباه ميخوانند، پس از اين ماجرا آيات تحريم شراب نازل شد؟

حكم حرمت شرب خمر در سه مرحله، به تدريج تشريع گرديد و چهار آيه ذكر شده است.

1. يَسْ ?‹َلُونَكَ عَنِ الْخَمْرِ وَالْمَيْسِرِ قُلْ فِيهِمَآ إِثْمٌ كَبِيرٌ وَمَنَـَفِعُ لِلنَّاسِ وَإِثْمُهُمَآ أَكْبَرُ مِن نَّفْعِهِمَا...;(بقره،219) دربارة شراب و قمار، از تو ميپرسند، بگو: در آن دو گناهي بزرگ و سودهايي براي مردم است، ولي گناهشان از سودشان بزرگتر است...

پس از نزول اين آيه، برخي از مسلمانان شراب مينوشيدند و برخي ترك ميكردند، تا اين كه مردي شراب نوشيد و شروع به نماز كرد و نماز را اشتباه خواند، آن گاه آية دوم نازل شد.

2. يَـََّأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُواْ لاَتَقْرَبُواْ الصَّلَوَةَ وَأَنتُمْ سُكَـَرَيَ...;(نسأ،43) اي كساني كه ايمان آوردهايد، در حال مستي به نماز نزديك نشويد تا زماني كه بدانيد چه ميگوييد...

پس از نزول اين آيه هم برخي از مسلمانان شراب مينوشيدند و برخي ترك ميكردند، تا اين كه عمر بن خطاب، خليفه دوم، شراب نوشيد و در حال مستي، استخوان شتري را بر سر عبدالرحمن بن عوف زد و سر او را شكست و شروع كرد به نوحهخواني بر كشتههاي جنگ بدر. پس از اين رخداد، آية سوم و چهارم نازل شد.

3. يَـََّأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوَّاْ إِنَّمَا الْخَمْرُ وَالْمَيْسِرُ وَالاْ ?َنصَابُ وَالاْ ?َزْلَـَمُ رِجْسٌ مِّنْ عَمَلِ الشَّيْطَـَنِ فَاجْتَنِبُوهُ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُون # إِنَّمَا يُرِيدُ الشَّيْطَـَنُ أَن يُوقِعَ بَيْنَكُمُ الْعَدَ َوَةَ وَالْبَغْضَآءَ فِي الْخَمْرِ وَالْمَيْسِرِ وَيَصُدَّكُمْ عَن ذِكْرِ اللَّهِ وَعَنِ الصَّلَوَةِ فَهَلْ أَنتُم مُّنتَهُونَ ;(مائده،90ـ91) اي كساني كه ايمان آوردهايد، شراب و قمار و بتها و تيرهها قرعه پليدند و از عمل شيطانند، پس از آنها روي گردانيد، باشد كه رستگار شويد. همانا شيطان ميخواهد با شراب و قمار، ميان شما دشمني و كينه ايجاد كند، و شما را از ياد خدا و از نماز باز دارد. پس آيا شما دست برميداريد؟

در اين هنگام عمر گفت: دست كشيديم، دست كشيديم.

اين موضوع را زمخشري ـ كه از دانشمندان اهل سنت است ـ در كتاب ربيع الابرار نوشته است.(ر.ك: النص و الاجتهاد، سيد عبدالحسين شرف الدين، ص 311ـ314، ابومجتبي / الغدير، علامه اميني، ج 6، ص 251; ج 7، ص 97 و ج 8، ص، 96، دارالكتب العربي، بيروت.)

اين داستان در كتابهاي روايي، تاريخي و تفسيري به صورتهاي مختلف نقل شده است، كه همة نقلها در اين نقطه مشتركند كه پس ازمرحله اوّل و دوم تشريع حكم حرمت خمر، برخي از مسلمانان، شرب خمر نمودند و كار حرام انجام دادند. بنابراين، هيچگاه نميتواند شخصي كه شراب نوشيده باشد، حضرت امير المؤمنين عليباشد; زيرا چنين خبري با آيات قرآن كريم ناسازگار است. بنابر آية تطهير آيه 33 سورة احزاب ـ حضرت عليكه يكي از مصاديق اهلبيت است، معصوم ميباشد و بنابر آيه مباهله ـ آيه 61 سورة آلعمران ـ حضرت علينفس و جان پيامبر6 است و آيات فراوان ديگري كه در مورد مقام و منزلت آن حضرت نازل شده است. اتهام شراب خمر، نسبت به چنين شخصيتي، ساختة دشمنان آن حضرت است.

در زمان معاويه روايات ساختگي بر ضد حضرت عليبسيار بود و معاويه براي ساختن چنين رواياتي پول فراوان ميداد.